Herfst, het seizoen van prachtige kleuren, vallende bladeren, oogsten van appels en peren, het seizoen waarin de natuur laat ons zien hoe loslaten eruit ziet. Moeiteloos laat ’t los wat klaar is, gerijpt is, gediend heeft, geweest is. Zoals de natuur om ons heen loslaat, mogen wij in deze periode ook meer loslaten. Want loslaten geeft zachtheid, ruimte, innerlijke stilte, ontspanning en rust. Dat klinkt heerlijk toch? Maar toch houden wij vaak veel vast, want loslaten is gemakkelijker gezegd dan gedaan. Misschien heb je het advies om iets los te laten weleens gekregen of gegeven, maar hoe je dat dan doet, dat vertelt niemand erbij. Wat is nou eigenlijk loslaten?

Loslaten is het tegenovergestelde van vasthouden
Hou maar eens een pen vast tussen je duim en wijsvinger, en laat ‘m dan los. Voel maar eens wat ervoor nodig was om de pen vast te houden, en wat nodig is om de pen los te laten. Waarschijnlijk ontdek je dan dat het vasthouden kon door aanspanning van je vingers, en loslaten door je vingers te ontspannen.

Precies zo gaat het in ons lichaam. Vasthouden is aanspannen, loslaten is ontspannen. In tegenstelling tot wat je net deed met de pen, gebeurt dit bij ons meestal onbewust. We ervaren iets en ons lichaam reageert. Aanspanning ontstaat als we ergens weerstand tegen hebben, we komen in ‘strijd-staat’. Stressvolle-, traumatische, onverwachte en/of overweldigende situaties, maar ook onze eigen gevoelens zijn voorbeelden van ervaringen die ons in deze strijdstaat kunnen brengen, maar ook kunnen houden.

Vasthouden gaat automatisch en onbewust
Deze reactie is meestal geen bewuste keuze. We spannen volledig onbewust en automatisch aan om sterk en krachtig genoeg te zijn om de strijd aan te kunnen gaan met het ‘gevaar’. Dat doen we bij situaties waar strijd nodig is (bijv. je wordt aangevallen door een hond), maar ook bij situaties waar strijd niet helpend is (bijv. strijd tegen gevoelens, werkdruk, het verleden, hoe je zelf bent, hoe de ander is).

En het bijzondere is, zonder dat we er bewust van zijn, houden we die aanspanning vaak vast. Gestresst blijven, boos blijven, verdrietig blijven, angstig blijven zijn de gevolgen van dit blijven vasthouden. Hoe komt het toch dat we zo blijven vasthouden, terwijl we eigenlijk graag zouden willen loslaten?

We houden zelf onze innerlijke strijd in stand 
Ons lichaam reageert op uitdagingen met een automatische stress reactie (aanspanning). Vervolgens creëren we bijbehorende verhalen in ons hoofd, die door de vastgehouden spanning herhaalt en herhaalt worden en daardoor steeds meer waarheid worden. Met deze verhalen houden we onze innerlijke strijd vast.

En omdat de fysieke aanspanning vaak onprettig of pijnlijk is, blijven we hier met onze aandacht liever weg, en krijgen de verhalen in ons hoofd alle aandacht. Helaas zijn het dus onze eigen automatische stressreacties die ons nog meer stress bezorgen dan de situatie zelf al veroorzaakt. Het zorgt dat we blijven vasthouden. We houden de fysieke aanspanning vast, maar ook het stressverhaal en/of de angst.

Wat we zelf creëren, kunnen we ook zelf opheffen
Het goede nieuws is wat we zelf veroorzaken, kunnen we ook zelf opheffen. Daarom hierbij een aantal tips die kunnen je helpen om je strijd, stress of angst los te laten:

Choose your battle
Veel van de innerlijke strijd die wij (onbewust) voeren, is zinloos. We strijden tegen iets wat geweest is, wat we niet meer kunnen veranderen. We strijden tegen dingen waar we helemaal geen invloed op hebben. We strijden met de tijd. We strijden tegen gevoelens die we niet willen hebben of durven ervaren. We strijden tegen iets wat er is, wat je niet wil dat er is. Of we strijden omdat er iets niet is, wat je wel zou willen dat er is. “Choose your battle” zeggen ze weleens, en als we dat meer zouden doen, zouden we veel minder strijden. Bewust worden van je strijd en bewust waar je tegen strijd, geeft je ruimte om te kiezen of je de strijd wilt voortzetten, of wilt loslaten.

Verzachten
Het mooiste kado wat je jezelf kan geven is jezelf toelaten te verzachten, en vanuit die zachtheid jezelf en de wereld om je heen tegemoet te treden. Verzachten begint fysiek, in je lichaam. De aanspanning opzoeken, ruimte geven, verzorgen, verzachten. En op het moment dat je fysiek verzacht, laat je los. Want door fysiek te verzachten, verzacht ook je waarneming. Je interpreteert zachter. Je kijkt zachter, luistert zachter, spreekt met zachtere woorden. Je wordt zachter voor jezelf, de ander, je verleden, je heden en je toekomst.

Aanvaarden en toelaten
Aanvaarden helpt om de dingen (die waren) te laten zijn zoals ze zijn (geweest). Dit betekent niet achter over zitten en je alles maar laten overkomen. Aanvaarden is een krachtige en actieve keuze waarin je besluit om niet meer te strijden tegen wat er was/is, niet was/niet is. Niet omdat je goedkeurt hoe de situatie is, maar omdat de situatie er nou eenmaal is, en vechten zinloos is. Als we geen energie verliezen in een zinloze strijd, kunnen we vaak ook helderder zien wat er in een bepaalde situatie nodig is en houden we energie over om een helpende actie te ondernemen.

Aanvaarden en toelaten gaat ook over het fysieke gevoel wat een situatie/persoon/ervaring in je oproept. In plaats van bij het gevoel weg blijven en alle aandacht naar de verhalen in je hoofd gaat, laat je het fysieke gevoel toe, ga je er met je aandacht naartoe en laat je de verhalen in je hoofd even wat ze zijn. Loslaten begint in je lichaam, en je hoofd volgt.

Dankbaar zijn
Om los te kunnen laten is het fijn als je denkpatronen kan doorbreken. In plaats van focussen op wat er niet, of niet ok is of was, kijken of je iets kan zien wat er wel is/was. Een lichtpuntje, of iets wat het je gebracht heeft. Hoe gek het ook klinkt, onze grootste uitdagingen bieden ons vaak ook onze grootste levenslessen. Van strijden naar stromen door dankbaar te zijn voor wat het je gebracht heeft. Helemaal voor jezelf. Omdat jij daar zachter van wordt, en de strijd kan loslaten.

Kort samengevat: stappen om los te laten

• Wordt je bewust dat je strijd/angst/stress ervaart
• Voel waar je dit voelt in je lichaam, waar houdt je lichaam vast, spant het aan?
  Laat je dit gevoel van aanspanning helemaal toe
• Je kan 1 of 2 handen op de plek leggen, en misschien wat wrijven.
• Je kan je misschien voorstellen dat je kan ademen naar de plek en inademend ruimte geven aan het gevoel (alsof je het groter maakt) en uitademend de plek/spanning/pijn zachter laten worden, Dit doe je 5-10 minuten
• Als het onder je handen zachter wordt, heb je fysiek losgelaten
• Kijk dan nog eens naar het verhaal in je hoofd. Zou er nu ook een ander verhaal mogelijk zijn? Een verhaal wat zachter is, en meer helpend?

Dankjewel weer voor je aandacht. Choose your battle, verzacht, en laat maar lekker los! Zodat je vandaag een stuk lichter door je dag kan reizen. Ik wens je mooie  herfstdag vandaag!

Hartegroet,
Marjolein