Hoe zou het voelen jezelf te zijn
Want soms doet het pijn
Als ik huil maar ik lach
Wat als ik morgen besluit niet te schuilen
Mijn betere ik voor mijn ware gezicht te ruilen
Zullen de vrienden die ik wil vertrouwen
Nog steeds van mij houden
Als ik huil
Als ik huil en niet lach

Deze week hoorde ik op de radio dit nummer van Maan. Een nummer over aanpassen en voldoen, in plaats van jezelf zijn. En altijd weer als ik het liedje hoor, raakt het mij. Ik denk dat veel van ons dit wel herkennen. Naar buiten een andere ik laten zien dan je van binnen voelt. Niet jezelf durven zijn en je ware gezicht te laten zien uit angst dat de ander er wat van vindt. Komt dat jou ook bekend voor?

Authentiek zijn en verbinding ervaren; twee essentiële, en tegelijkertijd vaak conflicterende overlevingsbehoeften die we allemaal hebben. De behoefte om jezelf te zijn, en de behoefte aan verbinding met de mensen om je heen. Wat creëert dit spanningsveld tussen deze twee oerbehoeften?

Dit liedje geeft dat zo mooi weer. Want zullen de mensen nog steeds van mij houden, als ik huil maar ik lach? Als ik laat zien dat ik niet altijd groot en sterk ben? Dat ik niet altijd blij en vrolijk ben? Dat ik niet zoveel aankan als mensen misschien denken? De behoefte aan goedkeuring en waardering van anderen is zo belangrijk, dat we bereid zijn om ver te gaan en ons ware gezicht hiervoor te verbergen. En tegelijkertijd hebben we zo’n behoefte aan onszelf kunnen zijn, authentiek zijn. Dat is de dans die we in ons leven maken, tussen harmonie/verbinding en authenticiteit.

De behoefte aan verbinding
Als we niet verbonden zijn met de mensen om ons heen, dan lopen we een enorm risico. Althans dat denken onze automatische overlevingshersenen. En in de oertijd was dat ook zo. In die tijd was je overleven niet meer zeker als je uit de stam werd verstoten en je alleen verder moest. Tegenwoordig speelt dit niet meer, maar de angst is gebleven en nemen we mee elke keer als we in verbinding gaan met andere mensen. Onze behoefte aan verbinding met andere mensen gaat daarom ook gepaard met de angst voor afwijzing. Dat maakt dat we ons anders kunnen voordoen dan we werkelijk zijn en verbinding kiezen boven authenticiteit.

De behoefte aan authenticiteit
Authentiek zijn gaat om het accepteren van wie je bent en het durven uitdrukken van je ware zelf in elke situatie. Authentiek zijn is zijn zoals je diep van binnen bent. Met al je behoeften, verlangens, angsten. Met al je sterke kanten en de dingen waar je minder goed in bent. Authentiek zijn gaat over jezelf kennen, jezelf zijn en dat naar jezelf en naar anderen toe durven uiten. Niet jezelf zijn is strijden met je authentieke ik. Jezelf zijn is zijn wie je van nature bent, dat gaat je het gemakkelijkst af en kost je het minst energie. En hoe meer je jezelf toestaat jezelf te zijn, hoe meer innerlijke rust en vrede je ervaart. Het is als thuiskomen ergens waar je ooit al geweest bent.

Het begint al in je kindertijd
Als we als baby geboren worden hebben we de oerbehoefte om liefdevol verwelkomt te worden, om verzorgd te worden en te worden gerustgesteld. We hebben liefde, erkenning en waardering nodig, ofwel veilige verbinding met de mensen om ons heen. En deze oerbehoefte is zo groot, dat we onbewust en automatisch strategieën ontwikkelen (of bij geboorte al hebben) om te zorgen dat we dit ook krijgen.

Strategieën voor verbinding
Globaal gezegd zouden we over 2 strategieën kunnen spreken: die van het harmonie-kind en die van het waarheid-kind. Natuurlijk zijn er nuances en overlappingen in, en is dit misschien wat zwart/wit, maar om het wat gemakkelijker te maken, hou ik het bij deze twee.

Een harmonie-kind is meer gericht op de ouder. Om de liefde en aandacht te krijgen kijkt het kind wat fijn is voor de ouder en zo gaat het zich gedragen. Lief, niemand tot last zijn, pleasen, aan verwachtingen voldoen, zorgen dat er harmonie blijft, en daarmee de behoefte aan verbinding boven zijn/haar eigen behoefte plaatsen. De grootste angst voor een harmonie kind is om de verbinding te verliezen, de behoefte aan harmonie is daarom het belangrijkst.

Een waarheid-kind is meer gericht op zichzelf. Verkiest eigen behoeften boven die van de ouder en schroomt niet om een conflict aan te gaan om zijn/haar zin te krijgen. Voor een waarheid-kind is authenticiteit het belangrijkst. De grootste angst is om de verbinding met zichzelf te verliezen.

Wat herken jij?
We hebben allemaal beide ‘kinderen’ in ons, we hebben allemaal behoefte aan verbinding met jezelf en verbinding met de ander, maar er is meestal wel een duidelijke voorkeur herkenbaar. Er is geen goed of fout aan deze strategieën, en de een is niet beter dan de ander. Wat belangrijk is, is welke strategie jij meer bij jezelf herkent. Want deze strategie passen we niet alleen als kind toe. Als we volwassen worden en op eigen benen staan, blijven we deze behoeften ervaren blijven we de strategieën toepassen. Terwijl ze vaak meer belemmerend dan helpend zijn in de omgang met onszelf en de mensen om ons heen.

Bewust worden is de belangrijkste stap
Je kan ervoor kiezen om meer jezelf te zijn. En bewust worden van je strategie is de belangrijkste stap. Dat geeft ruimte om te oefenen in het vinden van je midden. Zodat je vanuit dit midden kunt kiezen wanneer harmonie of verbinding belangrijker is en wanneer je ’t belangrijker vindt te kiezen voor jezelf. Het belangrijkste is dat je kiest wat goed voelt voor jou. Dat je Ja tegen een ander ook een Ja voor jezelf is. Dat is waar zelfcompassie weer om de hoek komt kijken (zie mail vorige week). En dit is absoluut niet egoïstisch. Je zorgt goed voor jezelf en de mensen om je heen als je duidelijk en eerlijk bent. Soms leidt dit tot conflict met de ander. Dat is natuurlijk niet altijd even makkelijk maar het is ook niet levensbedreigend. Eerlijk is ook vriendelijk en duidelijk. Het vraagt moed, iedere dag opnieuw, maar daarmee komt wel meer ruimte voor authenticiteit, wordt je steeds meer jezelf, wat zorgt voor innerlijke harmonie, en dat is iets waar de wereld om je heen van mee profiteert.

Een mooi kade voor jezelf
Ik denk dat het mooiste kade wat we onszelf (en de wereld) zouden mogen geven is om om je bevrijden van de oude oerangsten en je liefdevol, eerlijk en onvoorwaardelijk te verbinden met en vertrouwen op jezelf. Met alle je goede kanten en je paar onhebbelijkheden ;-), Een warm innerlijk thuis creëren. En in verbinding met jezelf, liefdevolle, eerlijke en onvoorwaardelijke verbindingen aangaan met de mensen om je heen. Verbindingen waar je durft te lachen en te huilen, waarin je Ja durft te zeggen en Nee, waarin jij op de ander, en de ander op jou kan vertrouwen. Verbindingen waarin je je vertrouwd voelt, en op je gemak en jezelf durft te zijn.. Vanuit je hart verbinden in liefde en vertrouwen.

Ik wens je een mooie dag, in eerlijke en liefdevolle verbinding met jezelf, en de mensen om je heen!