In mijn vorige blog schreef ik over de moed en kwetsbaarheid. Beter doen met kans dat het mis gaat, dan helemaal niks doen. Deze week wil ik meer inzoomen op de relaties tussen kwetsbaarheid en verbinding.
Vorig weekend organiseerde mijn collega Ilona en ik een yoga weekendretreat. Samen met 10 deelnemers, verbleven we een heel weekend in een prachtige hoeve in Frankrijk. Ik vind het zo mooi om in zo’n weekend deelnemers uit te mogen nodigen en te begeleiden om weer thuis te komen bij zichzelf. In verbinding met hun binnenwereld en bewust wat zich daar allemaal afspeelt. In de drukte van ons dagelijks leven, leven we vaak meer vanuit ons hoofd, en herhalen we gewoonten en patronen, ook als deze niet helpend zijn. Als je weer meer in verbinding komt met je hart, kan je weer voelen wat je echt nodig hebt en hoe jij je leven wilt leven, en natuurlijk wat je daarvoor (anders) mag doen.
Ik vind het altijd weer zo bijzonder hoe snel er in zo’n weekend verbinding ontstaat tussen 12, voor elkaar tot dan toe grotendeels ‘onbekende’ mensen. Met 4 yogalessen op een dag wordt er heel wat fysiek, mentaal en emotioneel losgemaakt. De yoga, gecombineerd met meditatie en ademhalingsoefeningen, openen en verzachten je lichaam. Je schreeuwende hoofd komt meer tot rust, en de fluisteringen van je hart worden meer hoorbaar.
Het verzachten en ontspannen zorgt er onbewust voor dat het pantser wat we om ons hart hebben gebouwd verdwijnt of in ieder geval vermindert. Onderdrukken maakt plaats voor toelaten, en wegstoppen plaats voor delen. En het is dat delen, wat die mooie verbinding creëert. Er wordt vreugde gedeeld, en ook verdriet. Er worden uitdagingen gedeeld en inzichten. En juist door die gedeelde kwetsbaarheid ontstaat er een prachtige onderlinge verbinding. Zo mooi om deze hartsverbinding te mogen ervaren. Ik wordt hier echt gelukkig van!
Kwetsbare verbindingen verhogen ons geluksgevoel
En ik niet alleen! Er is volgens de wetenschap een ding dat krachtig en duurzaam ons geluksgevoel beïnvloedt: verbinding met anderen, en meer in het bijzonder het kunnen delen van onze gevoelens en een vertrouwensband creëren met andere mensen in ons leven. We willen niet verbinden met ons hoofd, vanuit patronen en automatismen van aanpassen en voldoen, we willen graag verbinden met ons hart en eerlijk en oprecht delen wat zich daar allemaal afspeelt.
Hoe verbonden we ons voelen met mensen hangt af van de mate dat we kwetsbaar durven zijn met elkaar. In de krachtigste relaties durf je open en kwetsbaar te zijn met elkaar. Bijvoorbeeld door het delen van belangrijke persoonlijke informatie, dromen, angsten, verlangens, behoeften, kindertijd verhalen, leuke dingen, waar je dankbaar voor bent, etc. Kwetsbaarheid versterkt sociale connecties en creëert diepe verbinding. Het helpt met het bouwen van vertrouwen. Het delen van persoonlijke verhalen en het aangaan van emotionele verbinding met anderen is een vorm van eerlijkheid en vertrouwen aan elkaar geven.
Kwetsbare verbindingen zijn ook spannend
Tegelijkertijd vinden we dit ook spannend. Verbinden met mensen om ons heen is ook ontzettend kwetsbaar. Het delen van wat zich afspeelt in onze binnenwereld stelt ons bloot aan de mogelijkheid om gekwetst te worden of zelfs afgewezen of uitgelachen. Daarom verbergen we onze kwetsbaarheid liever en sluiten we onze gevoelens op achter een pantser van aanspanning. We houden onze gevoelens bij ons, spreken ze niet uit maar duwen ze liever weg. We creëren onze eigen gevangenis en verschuilen ons achter de stevige en onbreekbare, zelf gecreëerde tralies.
Je ziet de mensen die je zou willen vertrouwen wel, je ervaart soms ook dat ze naar je uitreiken, en het liefst reik jij ook uit naar hen. Maar toch blijf je waar je bent en lijkt het veiliger om je achter je tralies te verstoppen. In plaats van jezelf naar buiten toe te openen en je gevoelens te uiten, sluit je jezelf en je gevoelens binnen in je op. Een deel van jezelf (meestal je kracht en vreugde) laat je zien, en een ander deel, je kwetsbaarheid, hou je voor jezelf. Je buitenwereld ziet niet de complete jij, maar alleen dat wat jij veilig genoeg vindt om te laten zien. Je kan je dan zelfs alleen en eenzaam gaan voelen. En daar wordt je alles behalve gelukkig van.
Groeiende behoefte aan echte en eerlijke verbinding
De afgelopen decennia is de maatschappij steeds meer geïndividualiseerd, en de laatste jaren hoor ik steeds meer mensen de wens uitspreken om hun banden met vrienden, collega’s en vooral hun partner te verdiepen. We willen niet alleen praktische relaties vanuit ons hoofd, we willen gevoelsrelaties vanuit ons hart. We willen onze complete zelf kunnen zijn en delen.
Hoe kunnen we leren moediger te zijn in onze relaties met anderen? Hoe kunnen we echt met elkaar in contact komen? Hoe kunnen we meer kwetsbaar zijn naar onszelf en in onze relaties?
Door fysiek te verzachten, toe te laten, te aanvaarden en jezelf steeds meer toelaten je complete zelf te zijn, met alles wat bij jou hoort. Door je eigen kwetsbaarheid meer toe te laten, sta je jezelf ook toe kwetsbaar te zijn in je relaties en daarmee in staat te zijn om de kwetsbaarheid van de ander toe te laten. En dat is de basis van een diepe relatie: beiden je complete zelf kunnen zijn en uiten en samen jullie kwetsbaarheid delen.
Kwetsbaar zijn is eerlijk zijn
Kwetsbaar zijn gaat over eerlijk zijn. Eerlijk over wat je voelt. Echte verbindingen kunnen pas ontstaan als je naar buiten brengt, wat je van binnen voelt. Als je je complete ik laat zien. Het vraagt consistentie tussen je binnenkant en je buitenkant. Als je een verbinding aan gaat met iemand om de ander te pleasen, of jezelf te beschermen, zal er nooit een volledige hartsverbinding ontstaan. Er is altijd iets wat die volledige verbinding in de weg staat.
Zelf dacht ik (onbewust) altijd dat echte verbinding gaat over alleen maar harmonie. Ik deed mezelf sterker voor dan ik was en ik stemde me vooral af op de behoeftes en wensen van anderen en gedroeg me zoals van mij verwacht werd. Ik dacht dat ik daarmee de liefde van anderen zou winnen en de harmonie zou bewaren. Niets was minder waar. Want het ging ten koste van de liefde voor mezelf en de harmonie in mezelf. Mijn buitenkant en mijn binnenkant waren niet consistent. Ik stond mezelf niet toe mijn complete zelf te zijn en voelde me daardoor niet open, vrij, authentiek en diep verbonden.
Inmiddels heb ik geleerd en geoefend (en ik oefen nog altijd) om eerlijk te zijn. Om mijn complete zelf te zijn en te delen.Om naar buiten te brengen wat ik van binnen voel. En soms geeft dat wrijving, of discussie, maar veel vaker geeft dat aanleiding voor een mooi gesprek en een verdieping van de verbinding.
Verzacht, ontspan en ontsnap uit je gevangenis
Het is nooit te laat om uit de gevangenis te stappen die we zelf hebben gecreëerd en te leren dat, ook al ben je groot en sterk en uitstekend in het zorgen voor harmonie, er één ding is wat je relaties naar een dieper niveau brengt: je kwetsbaar durven opstellen. Naar buiten uiten wat je van binnen voelt. Je vreugde, je verdriet, je dromen, je angsten.
Ruimte geven aan en delen van jouw complete jij, met alles wat bij jou hoort. Je kwetsbaarheid en je kracht, je verdriet en je vreugde. Want verdieping van relaties begint bij jezelf. Er is 1 persoon die op je wacht, om uit de gevangenis bevrijd te worden, en die persoon ben jij. Wanneer je dit eindelijk doet, en alles wat jou jou maakt toelaat, zul je de diepere verbinding met jezelf en de ander vinden, waarnaar je op zoek was. Je zal je meer open voelen, vrij en authentiek. En is dat niet wat we ècht willen?
Ik wens je een mooie dag, waarin je mag verzachten, ruimte mag geven aan je complete jij, en open, vrij en authentiek mag zijn in de verbinding met jezelf en met de mensen om je heen.