Ik ben al lang zelfstandig ondernemer, en daar geniet ik ontzettend van. Ik vind de vrijheid van zelf mijn koers mogen bepalen heerlijk. Ik kan mijn werk op mijn manier indelen en dat doen, wat ik het allerliefste doe. Als ik geïnspireerd wordt door nieuwe wetenschappelijke onderzoeken, of eigen inzichten, kan ik dit direct toepassen in mijn yogalessen en trainingen. Als ik inspiratie krijg voor een nieuwe training, kan ik dit zelf ontwikkelen en uitzetten. Het voelt als lekker mee kunnen stromen in de flow van hoe de dingen op in mezelf en op mijn pad komen en gaan.
De kwetsbaarheid van onzekerheid
Maar, ik ervaar ook uitdagingen in dit zelfstandig ondernemerschap. Want voor de continuïteit van mijn bedrijf heb ik klanten nodig en is het dus belangrijk om mezelf zichtbaar te maken, zodat mensen weten wie ik ben, wat ik doe, en waar je voor bij mij terecht kunt. En dat vind ik best wel spannend. Ondanks dat ik inmiddels mijn manier en enigszins comfort heb gevonden in klein beetje social media en mijn wekelijkse inspiratiemails, merk ik toch elke week wel een beetje kriebel in mijn buik. Is het thema wel interessant, vind ik wel de juiste woorden, komt mijn boodschap wel aan, worden mensen die foto’s waar mijn gezicht steeds op staat niet beu, vindt men het wel interessant wat ik te vertellen heb? Oftewel, “Doe ik het wel goed?”
Kwetsbaarheid toelaten èn moedig zijn
Tja, die angst om niet te voldoen, voor afwijzing, voor kritiek, of misschien wel voor al die moeite doen en er geen respons op krijgen, waardoor ik niet weet of ik het ‘goed’ doe. Mezelf zichtbaar maken voelt kwetsbaar. De kwetsbaarheid van zichtbaarheid. En toen ik me daar bewust van werd kon ik mezelf meer geruststellen. Dat het ok is om het spannend te vinden. En dat er altijd mensen zullen zijn die het leuk vinden, mensen die het helemaal niet zien en mensen die er ‘iets’ van vinden. En hoe erg is dat? “Er vallen toch geen doden”, zou mijn vroegere yogadocente relativerend zeggen. Ik ben me bewust dat deze weerstand me eigenlijk wil beschermen tegen mijn kwetsbaarheid, maar ik heb ook geleerd dat het me helpt om moedig te zijn, en ondanks dat ik het spannend vind, ’t toch te doen.
De moed om de arena in te gaan
Ooit kwam ik een citaat tegen van Theodore Roosevelt:
“Het is niet de criticus die ertoe doet; niet degene die ons erop wijst waarom je struikelt, of wat je beter had kunnen doen. De eer komt toe aan degene die daadwerkelijk in de arena staat, wiens gezicht besmeurd is met stof, zweet en bloed; die zich kranig weert; die fouten maakt, die misschien weleens tekortschiet … die, als het meezit, uiteindelijk de triomf van een grootse prestatie kent, en als het tegenzit en hij/zij faalt, in elk geval faalt terwijl hij/zij grote moed heeft getoond.”
Dit citaat beschrijft treffend dat de moed om je kwetsbaar op te stellen niet gaat over winnen of verliezen, over het goed doen, of niet goed doen, maar over zo moedig zijn om het te doen, zelfs als je de uitkomst niet kunt voorspellen of onder controle hebt, zelfs als je niet zeker weet of het goed gaat. Het gaat over de moed om je angst te herkennen, te erkennen, er compassievol voor te zijn, maar je er niet door te laten leiden.
De kracht van kwetsbaar durven zijn
En nog elke keer voel ik dat ik het spannend vindt. Maar elke keer dat ik het toch doe, gaat het beter en ben ik trots op mezelf. Want ik ben ervan overtuigd dat het zachter mag, in onszelf en in de wereld. En daarom wil ik graag zoveel mogelijk mensen inspireren, motiveren en begeleiden bij hun persoonlijke en/of professionele ontwikkeling naar meer zachtheid, en tegelijkertijd meer innerlijke kracht. Meer zelfbewustzijn, zelfregie en zelfvertrouwen. Om die missie te kunnen uitvoeren, zal ik mezelf zichtbaar moeten maken.
En dat kan alleen maar als ik de moed heb om de arena in te gaan, en me te laten zien, en soms fijne positieve reacties te krijgen, vaak niks te horen, en soms kritiek te ontvangen.. Maar alles beter dan onzichtbaar blijven en helemaal niet de arena in gaan.
En jij, voel jij je weleens kwetsbaar?
Ervaar jij ook kwetsbaarheden die je ervan weerhouden de arena in te gaan? Te doen wat je eigenlijk wil doen, of wat noodzakelijk is om een doel te kunnen bereiken of een verlangen of droom waar te maken? Ik hoop dat deze mail je heeft kunnen inspireren om de moed te vinden en ervoor te gaan!
Het begint met anders kijken naar weerstand, onzekerheid, angst. Je hier niet door laten leiden, maar het herkennen en erkennen, aandacht geven en jezelf geruststellen. Vanuit de rust die dan ontstaat komt ruimte om te kiezen om toch jouw arena in te stappen. Kwetsbaar èn moedig.
In mijn trainingen leer ik je meer stil te staan bij je kwetsbaarheid en dat weerstand een manier is om je kwetsbaarheid te beschermen. Ernaar durven kijken en de onderliggende angst erkennen en compassie geven, zonder je erdoor te laten leiden, vraagt moed. Je leert dat je krachtig mag zijn en zacht. Moedig en kwetsbaar, en dat je steeds weer de keuze hebt waar jij je door laat leiden.
Toegeven dat je iets niet weet
Hulp vragen
Laten weten dat je twijfelt
Dat je het spannend vindt
We doen het niet graag
En toch, als je de moed hebt,
om je kwetsbaarheid toe te laten
Is dit de sleutel tot jouw kracht
Tot verbinding
Tot je hart
Tot een fijn leven