Ik ben al lang zelfstandig ondernemer, en daar geniet ik ontzettend van. Ik vind de vrijheid van zelf mijn koers mogen bepalen heerlijk. Ik kan mijn werk op mijn manier indelen en dat doen, wat ik het allerliefste doe. Als ik geïnspireerd wordt door nieuwe wetenschappelijke onderzoeken, of eigen inzichten, kan ik dit direct toepassen in mijn yogalessen en trainingen. Als ik inspiratie krijg voor een nieuwe training, kan ik dit zelf ontwikkelen en uitzetten. Het voelt als lekker mee kunnen stromen in de flow van hoe de dingen in mezelf en op mijn pad komen en gaan.
De kwetsbaarheid van onzekerheid
Maar, ik ervaar ook uitdagingen in dit zelfstandig ondernemerschap. Want voor de continuïteit van mijn bedrijf heb ik klanten nodig en is het dus belangrijk om mezelf zichtbaar te maken, zodat mensen weten wie ik ben, wat ik doe, en waar je voor bij mij terecht kunt. En in deze tijd je zichtbaar maken, betekent met je gezicht en verhaal op social media. En dat vind ik best wel spannend. Ondanks dat ik inmiddels mijn manier en enigszins comfort heb gevonden in klein beetje social media door mijn wekelijkse inspiratiemails er op te zetten, merk ik toch elke week wel een beetje kriebel in mijn buik. Is het thema wel interessant, vind ik wel de juiste woorden, komt mijn boodschap wel aan, worden mensen die foto’s waar mijn gezicht steeds op staat niet beu, vindt men het wel interessant wat ik te vertellen heb? Oftewel, “Doe ik het wel goed?”
Oerangst voor afwijzing
Tja, die angst om niet te voldoen, voor afwijzing, voor kritiek, of misschien wel voor al die moeite doen en er geen respons op krijgen, waardoor ik niet weet of ik het ‘goed’ doe. Mezelf zichtbaar maken met het risico dat mensen er wat van vinden, voelt kwetsbaar.
Wist je dat onze grootste oerangst, de angst voor afwijzing is? De angst dat iemand iets van je vindt, dat je iemand teleur stelt, de angst om niet goed genoeg gevonden te worden zit diep in ons zenuwstelsel geworteld. Situaties en ervaringen die deze angst triggeren, geven je zenuwstelsel onbewust direct een gevoel van onveiligheid, waardoor een stressreactie wordt getriggerd wat zich kan uiten in iets niet doen wat we eigenlijk wel zouden willen, ofwel iets wel doen wat we niet willen (ja zeggen als je nee bedoelt).
Deze angst voor afwijzing diende ons goed in de tijd dat we nog in de natuur en in stammen leefden. Onderdeel uitmaken van de stam, waar men voor elkaar zorgde, elkaar beschermde en samen zorgden voor voedsel en onderdak, was veilig. Er alleen voor komen te staan, zonder bescherming en hulp van anderen, was onveilig en zelfs levensbedreigend. Dus in die tijd was deze angst heel relevant. Het maakte dat je er altijd voor zorgde om bij de stam te kunnen blijven.
Moed = bewust dat je angst hebt, zonder je erdoor te laten leiden
Angst functioneert als jouw beschermingsmechanisme. Het zorgt ervoor dat je geen dingen doet die je in gevaar kunnen brengen. Een mooi innerlijk systeem, maar het kan je soms ook in de weg staan. Om beter met deze oerangst om te kunnen gaan, heb je moed nodig. Moed is niet de afwezigheid van angst, moed is iets doen, of niet doen, omdat je dat graag wil, ondanks de angst.
Als je moedig met je angst wilt omgaan, is je er bewust van worden je eerste stap. De angst herkennen, maar je er niet door laten leiden. Ja, het is misschien spannend, maar niet levensbedreigend als iemand iets van je vindt, of als je een fout maakt. De eerste stap is altijd voelen waar de angst huist in je lichaam. Die plek je liefdevolle en zorgzame aandacht geven en fysiek geruststellen. Er over wrijven, het warmte en zachtheid geven. Als de fysieke rust is teruggekeerd, komt ook je relativeringsvermogen en heldere blik weer beschikbaar. Je kan je dan realiseren dat er altijd mensen zullen zijn die je leuk vinden, en mensen die ‘iets’ vinden. En hoe erg is dat? “Er vallen toch geen doden”, zou mijn vroegere yogadocente relativerend zeggen. Je bewust zijn dat de angst je eigenlijk wil beschermen tegen je kwetsbaarheid, maar dat dat niet altijd nodig is. Sterker nog: de angst weerhoudt je vaak om dat te doen, wat je eigenlijk wel zou willen doen of laat je iets doen, wat je eigenlijk helemaal niet wil doen.
De moed om de arena in te gaan
Ooit kwam ik een citaat tegen van Theodore Roosevelt:
“Het is niet de criticus die ertoe doet; niet degene die ons erop wijst waarom je struikelt, of wat je beter had kunnen doen. De eer komt toe aan degene die daadwerkelijk in de arena staat, wiens gezicht besmeurd is met stof, zweet en bloed; die zich kranig weert; die fouten maakt, die misschien weleens tekortschiet … die, als het meezit, uiteindelijk de triomf van een grootse prestatie kent, en als het tegenzit en hij/zij faalt, in elk geval faalt terwijl hij/zij grote moed heeft getoond.”
Dit citaat beschrijft treffend dat de moed om kwetsbaar te zijn niet gaat over winnen of verliezen, over het goed doen, of niet goed doen, maar over zo moedig zijn om het te doen, zelfs als je de uitkomst niet kunt voorspellen of onder controle hebt, zelfs als je niet zeker weet of het goed gaat. Het gaat over de moed om je angst te herkennen, te erkennen, er compassievol voor te zijn, maar je er niet door te laten leiden.
De kracht van kwetsbaar durven zijn
En nog elke keer voel ik dat ik het spannend vindt. Maar elke keer dat ik het toch doe, gaat het beter en ben ik trots op mezelf. Want ik ben ervan overtuigd dat het zachter mag, in onszelf en in de wereld. En daarom wil ik graag zoveel mogelijk mensen inspireren, motiveren en begeleiden bij hun persoonlijke en/of professionele ontwikkeling naar meer innerlijke zachtheid, en tegelijkertijd meer innerlijke kracht. Meer zelfbewustzijn, zelfregie en zelfvertrouwen. Om die missie te kunnen uitvoeren, zal ik mezelf zichtbaar moeten maken.
En dat kan alleen maar als ik de moed heb om de arena in te gaan, en me te laten zien, en soms fijne positieve reacties te krijgen, vaak niks te horen, en soms kritiek te ontvangen.. Maar alles beter dan onzichtbaar blijven en helemaal niet de arena in gaan.
En jij, voel jij je weleens kwetsbaar?
Ervaar jij ook kwetsbaarheden die je ervan weerhouden de arena in te gaan? Te doen wat je eigenlijk wil doen, of wat noodzakelijk is om een doel te kunnen bereiken of een verlangen of droom waar te maken? Ik hoop dat deze mail je heeft kunnen inspireren om de moed te vinden en ervoor te gaan!
Het begint met anders kijken naar je weerstand, je onzekerheid en je angst. Je hier niet door laten leiden, maar het herkennen en erkennen, voelen waar het huist in je lichaam, aandacht geven en jezelf geruststellen. Vanuit de rust die dan ontstaat komt ruimte om te kiezen om toch jouw arena in te stappen. Kwetsbaar èn moedig.
In mijn trainingen leer ik je meer stil te staan bij je kwetsbaarheid en dat weerstand een manier is om je kwetsbaarheid te beschermen. Ernaar durven kijken en de onderliggende angst erkennen en compassie geven, zonder je erdoor te laten leiden, vraagt moed. Je leert dat je krachtig mag zijn en zacht. Moedig en kwetsbaar, en dat je steeds weer de keuze hebt waar jij je door laat leiden.
Toegeven dat je iets niet weet
Hulp vragen
Laten weten dat je twijfelt
Dat je het spannend vindt
Je plek innemen
Die ene stap zetten
Soms zo spannend!
Maar, als je de moed hebt,
om je kwetsbaarheid toe te laten
Is dit de sleutel tot jouw kracht
Tot verbinding
Tot je hart
Tot een fijn leven